Grayson Capps is een echte dichter van de straat. Zijn nummers worden bevolkt door hoeren, zwervers, vagebonden en alcoholisten. De rootsrock-, blues- en countryzanger groeide op in Alabama, waar zijn vader vrienden om het kampvuur verzamelde om verhalen te vertellen en muziek te maken en te luisteren. Zodoende werd Capps muzikaal gevormd door artiesten als Hank Williams en Woodie Guthrie. Met zijn rauwe stem zingt Grayson idealistische en droefgeestige teksten en zijn rauwe, rock ’n roll en country wordt bij vlagen getemperd door mooie gospel harmonieën en soulinvloeden met daarbij een mengsel van muziekstijlen.

Deze songwriter, troubadour en dichter vormde vroege jaren ’90, hij studeerde toen nog aan de Tulane University in New Orléans, de 'trash-folk' band, The House Levellers. Later, vormde hij met John Lawrence de blues rockband Stavin' Chain. In 1999 verscheen bij Ruf Records hun eerste titelloos album, dat gedistribueerd werd door PolyGram. Na de fusie van PolyGram met MCA verdween het album uit de handel. Grayson Capps debuteerde in 2005 solo met "If You Knew My Mind". Zes van de liedjes op dat album waren eerder te horen in "A Love Song for Bobby Long", een Amerikaanse film uit 2004 onder regie van Shainee Gabel. Het is een verfilming van de (niet gepubliceerde) roman 'Off Magazine Street' van Grayson’s vader Ronald Everett Capps. Grayson -die in de film te zien is terwijl hij enkele nummers uitvoert- schreef en speelde een deel van de nummers op de soundtrack. Capps’ tweede album, "Wail & Ride" (2006) verscheen nadat hij in 2005 vanwege de orkaan Katrina zijn huis in New Orléans moest verlaten. In het nummer "New Orleans Waltz" steekt hij zijn kritiek op de manier waarop president Bush handelde na de ramp, niet onder stoelen of banken.

In 2007 verscheen zijn derde album "Songbones". Dit album is in gelimiteerde oplage verschenen en bevat een reeks songs die hij in 2002 samen met Tom Marron op viool en mondharmonica in een huiskamersessie na afloop van een optreden opnam. Vier van de tien nummers verschenen niet eerder op de later opgenomen albums, maar de sobere akoestische uitvoering laat de liedjes (volgens Capps) horen in "their most naked form for what they are: Songbones". Op het vierde album "Rott 'N' Roll" uit 2008 noemt Capps zijn begeleidingsband The Stumpknockers. In feite vormden Tommy MacLuckie (gitaar & tweede stem); Josh Kerin (Bas & tweede stem); en John Milham (drums) ook al op "Wail & Ride" de kern van de muzikanten. Hoewel opgenomen in een (thuis) studio, moet het album klinken als een live-optreden. In de winter van 2009 toert Grayson Capps met deze band door Europa en speelt o.a. in de Bosuil in Weert. Het solo optreden dat Capps in mei 2008 gaf in de kleine zaal van Paradiso in A’dam gaf, is in zijn geheel op dvd uitgebracht. In 2011 brachten Capps en zijn band de Lost Cause Minstrels bij Royal Potato Family Records een album uit, ook wel "Lost Cause Minstrels" genoemd.

In de muziek bestaat ook een soort ratrace. Die gaat van elk jaar een plaatje gevolgd door een toertje en dan weer van vooraf aan. Maar Grayson Capps laat zich niet meer leiden door de druk van deadlines. Voor "Scarlet Roses" (2017), zijn eerste soloalbum na een stilte van zes jaar, heeft hij zich op z’n dooie gemak teruggetrokken in zijn ‘schrijvershutje’ in de achtertuin. Daar liet hij de songs tot zich komen als in een droom om ze vervolgens compleet relaxed te gaan opnemen. Een van de meest rockende singer-songwriters heeft inderdaad de ontspanning gevonden. Het album is een warm pleidooi voor de totale onthaasting en losheid. Grayson Capps heeft idd. het roer omgegooid. Hij weigert nog langer zich onder druk te laten zetten. Dat betekent niet dat hij zijn voet van het gaspedaal afhoudt. Integendeel "Scarlet Roses" rockt als vanouds. Deze plaat is dan ook een intrigerend en meeslepend album geworden, waarmee hij bewijst dat hij een van Amerika's meest getalenteerde maar ondergewaardeerde artiesten is. Het is alsof ieder nummer leeft, wat de singer-songwriter zelf heeft beleefd.

Zijn weigering om het bioritme van de muziekindustrie nog langer te volgen, heeft hem niet minder rock gemaakt. Het zit hem meer in de benadering van zijn werk als liedjesschrijver en uitvoerend artiest. ‘Laat de liedjes maar naar mij komen, in plaats van andersom,’ luidt zijn nieuwe credo. Hij vergelijkt het proces met dagdromen, alles laten gebeuren, om dat later uit te werken in songs. Je moet het wel kunnen natuurlijk. Dit en nog veel meer wist onze troubadour ons te vertellen in een interview dat we juist voor zijn optreden konden doen in Utecht tijdens het Ramblin' Roots festival, waar hij voor een overvolle zaal een top concert gaf: diep emotioneel en intens klonk het zeker en het zal weinig aanwezigen onberoerd hebben gelaten.

Foto © Manon Houtackers

meer foto © Manon Houtackers

Grayson Capps doet deze week nog een aantal concerten op de volgende plaatsen::
Tue, OCT 22 - De Schalm - Westwould, Netherlands.
Wed, OCT 23 - Guulke - Nederweert, Netherlands.
Thu, OCT 24 De Zeepziederij - Bree, Belgium.
Fri, OCT 25 - Musemix - The Hague, Netherlands.
Sat, OCT 26 - Theater de Wegwijzer - Nieuw- en Sint Joosland, Netherlands.
Sun, OCT 27 - Vendelfest - Liempde, Netherlands.
Sun, OCT 27 - House Concert - Liempde, Netherlands.
Thu, OCT 31 - Funzel - Worms, Germany